Ozono-geruza gas-geruza hauskorra da, eguzki-izpien aurrean babesten gaituena, horrela Lurra haien ondorio kaltegarrietatik babestuz eta planetaren bizitza zainduz.

Hala ere, urteetan zehar klorofluorokarbono (CFC) motako aerosolak eta produktu kimikoak erabili dira eta horiek kalte handia egin diote ozono-geruzari. Konposatu horiek osatzen dituzten molekulek geruzan dauden ozono-molekulak hartzen dituzte, geruzatik bereizita. Horrela, ozono-geruzan dagoen ozono-kantitatea murriztu egiten da. Horren ondorioz, zulo handi bat egin zen ozono-geruzan, Antartikan, eta hori oso arriskutsua da planetarentzat.

Ozono-geruza suntsitzearen ondorioak ugariak dira, baina, horien artean, giza osasuneko arazoak nabarmentzen dira, hala nola larruazaleko minbizia, ikusmen-arazoak eta sistema immunologikoaren narriadura. Gainera, azalerara iristen den erradiazio ultramoreak nabarmen murrizten du fitoplanktona, eta horrek eragina du elikadura-katean; espezieen migrazioa gertatzen da, eta, horrela, ekosistemak aldatzen dira, eta aldaketak gertatzen dira landareen fotosintesian, espezie jakin batzuen loratze- eta hazkunde-zikloak aldatuz, baita nekazaritzan erabiltzen diren espezieak ere.

1987ko irailaren 16an, nazioarteko ingurumen-akordio garrantzitsuenetako bat sinatu zen, Montrealgo Protokoloa. Protokolo horren helburua da ozono-geruza kontserbatzeko neurriak hartzea. Akordio hari esker, ozono-geruza agortzen duten produktu kimikoen % 99 baino gehiago kendu zen. Substantzia horien erabilera murriztu denez, ozono-geruza pixkanaka berreskuratzen joan da.